چند روزی بستری در بیمارستان و ساعت هایی که از مریض ها مریضتر بودن و اصلا نمیگذشتند

صبح هر چقدر ساعت را نگاه میکردی 9 بود و بعد از ظهر 2

غم چقدر بی خانمان بود

اگر که سینه ی مرا نداشت

و باید هر شب،

سرگردان

دنبالِ جای خواب می گشت!