تا به حال به آپارتمان دقت کردی
سقف زندگیه یکی، کف زندگی دیگریست!!!!
دنیا به طور شگفت آوری شبیه یک آپارتمان است ؛
سقف آرزو های یکی، کف آرزو های دیگریست...
چارلی چاپلین میگه:
آدم خوبــــــــــی باش
ولی
وقتت رو
برای اثباتش به دیگران
تلف نکن .... !
همیشه آنچه که درباره " من " میدانی باور کن ,
نه آنچه که پشت سر "من" شنیده ای
" من " همانم که دیده ای نه آنکه شنیده ای.
دل زود باورم را
به کرشمه ای ربودی
چو نیاز ما فزون شد
تو به ناز خود فزودی
من از آن کشم ندامت
که تو را نیازمودم
تو چرا ز من گریزی
که وفایم آزمودی..
این که تن به انجام هرکاری نمیدی به این معنی نیست که نمیتونی!
بهش میگن "چهارچوب"!
چهارچوبی که خودت برای خودت تعریف میکنی و پایه و اساسش از "خانواده" شکل میگیره...
کسی که چهارچوب داره، "اصالت" داره...
اصالت رو نه میشه خرید نه میشه اداشو دراورد و نه میشه با بزک و دوزک بهش رسید!
اصالت یعنی
دلت نمیاد خیانت کنی،
دلت نمیاد دل بشکنی،
دلت نمیاد دورو باشی،
دلت نمیاد آدما رو بازی بدی.
این بی عرضه گی نیست!
اسمش "اصالته" :)
"آدم ها" هم مثل "خانه ها" آدرس دارند...
بعضی ها ساده و سر راست؛ مثل "نبشِ خیابان چهارم، پلاک بیست"
بعضی ها ظاهرا ساده، ولی پیدا نکردنی؛
انگار که یک چیزی توی آدرسشان جا افتاده باشد، مثلا اسم شهر و فقط نوشته باشد "خیابان امام خمینی، پلاک یک" ...
خیابان امام خمینی را که همه ی شهرها دارند! خب توی کدامشان...؟؟
بعضی آدم ها را می‌شود پیدا کرد، ولی پیچ درپیچند...
میدان را که پیدا کردی باز باید سرِ میدان بقیه‌اش را از یک نفر بپرسی...
کوچه را هم که نشانت می‌دهد می گوید "باز جلوتر بپرس"!
بعضی ها تهِ کوچه‌ی بُن بست اند...
پیدایشان که کردی و باهم چایی خوردید و مهمانی تمام شد، چون آنطرفشان به هیچ کجا باز نیست، از همان راهی که آمدی باید برگردی...!
بعضی آدم ها هم هنوز از خودشان "پلاک" ندارند؛ با پلاکِ دیگران پیدا می شوند...!
خیابان و کوچه از خودشان است، ولی باز هم تهِ آدرسشان نوشته:
" روبروی پلاک ۲۲ "
دوستم داشته باش
و هر بار
به اسم کوچکم صدا بزن
مرا "حواصیل" بخوان
پرنده ای که بارها از کوچ جامانده ...!
یا " رضاییه "
دریاچه ای که هر روز
دلش بیشتر شور میزند ...
تک " درخت سپیدار " باغچه ی پدربزرگ
آخرین " فشنگ " سرباز خسته از جنگ
یا تکه " ابری " سیاه
که لک کرده دامان آبی آسمان را ...
اسم های زیادی دارم
ولی تو بی هیچ نگرانی
مرا بارها صدا بزن !
تنهایی
شهرت من است
و این نام های کوچک !
اصلیت ام را پنهان نمی کند ...
بعضی ها شنبه ی آدمند
پُرِ قرار های تازه
پُرِ شروع های دوباره
جدی و عبوس
بعضی ها سه شنبه ی آدمند
پُرِ کارهای نکرده
پُرِ وعده های عقب افتاده
آشفته و مضطرب
بعضی ها پنجشنبه آدمند
پُرِ رهایی و بی خیالی
پُرِ سبک باری و خوشحالی
تو جمعه ی منی
بهترین روز هفته ام،
که آفتابش بالا نیامده به غروب میرسد...
مراقبِ رفتارتان با آدم های
همیشه مهربانِ زندگیِتان باشید !
همان ها که خودشان را
وقفِ شما و غصه هایِتان می کنند ،
با بغضتان بغض میکنند و با خنده تان خنده
آن ها که در مقابلِ بد رفتاریِتان
سکوت می کنند و قلبِ شکسته شان
را پشتِ لبخندی پنهان می کنند
و همیشه قلبشان می تپد برای حالِ خوبتان !
مراقب باشید که کمیابَند آدم های اینچنین
نگذارید کاسه ی صبرشــان لبریز شود
که اگر شـــود
شما را با تمامِ رفتارهای بدتان می بخشند
البته به دیگـــران ...!
+فارغ از همه اتفاقاتی که افتاد این متن برای شمایی هست که زمانی ب درد و دل من گوش میدادی و بودی
+ مدتیه نوشته هام عکسی نداره ...
هرچیزی دل و دماغ میخاد و حوصله
انگار همه چیز تاریخشون سر اومده ... حتی خودم