تنهایی من

"بدهای" شعرهایت شده ام، آدم! چه کنم نام مرا هرگز کسی در "خوب ها" ننوشت ...

تنهایی من

"بدهای" شعرهایت شده ام، آدم! چه کنم نام مرا هرگز کسی در "خوب ها" ننوشت ...

نیمه شبی برفی

نبودنت مثل تمام کردن سیگار است

                                                در نیمه شبی برفی

                                                                       وقتی دکه های شهر بسته اند ...


رفتنت

 حضورت
گرمای اهواز است

          در شهریور               

                   

   


یخ میبندم وقتی بیصدا میروی ...


دیگر برنگرد!!!

زمستان دارد به بهار برمیگردد

شاید تو هم به من بازگشتی


ولی دیگر سیاهی به موهایم بر نمیگردد


و عشق هر چقدر هم شعبده باز ماهری باشد

                                   نمیتواند

اندوه را در دستانش غیب کند

و شادی را از کلاهش بیرون بیاورد




چند روزی بستری در بیمارستان و ساعت هایی که از مریض ها مریضتر بودن و اصلا نمیگذشتند

صبح هر چقدر ساعت را نگاه میکردی 9 بود و بعد از ظهر 2

غم چقدر بی خانمان بود

اگر که سینه ی مرا نداشت

و باید هر شب،

سرگردان

دنبالِ جای خواب می گشت!