صدا بزن

دوستم داشته باش 

و هر بار

به اسم کوچکم صدا بزن

مرا  "حواصیل"  بخوان

پرنده ای که بارها از کوچ جامانده ...!

یا  " رضاییه "

دریاچه ای که هر روز

دلش بیشتر شور میزند ...

تک " درخت سپیدار " باغچه ی پدربزرگ

آخرین " فشنگ " سرباز خسته از جنگ

یا تکه " ابری " سیاه

که لک کرده دامان آبی آسمان را ...

اسم های زیادی دارم

ولی تو بی هیچ نگرانی

مرا بارها صدا بزن !

تنهایی 

شهرت من است

و این نام های کوچک !

اصلیت ام را پنهان نمی کند ...