تنهایی من

"بدهای" شعرهایت شده ام، آدم! چه کنم نام مرا هرگز کسی در "خوب ها" ننوشت ...

تنهایی من

"بدهای" شعرهایت شده ام، آدم! چه کنم نام مرا هرگز کسی در "خوب ها" ننوشت ...


زنانی چون من 

نمی‌توانند صحبت کنند

واژه‌ها چونان استخوانی در گلویشان گیر می‌کنند

به‌گونه‌ای که ترجیح می‌دهند ببلعندشان ‌تا بیرون بیاورند

زنانی چون من 

تنها

گریه کردن را بلدند

با اشک‌هایی غیرقابل کنترل 

که ناگهان چون رگی بریده

بیرون می‌جهند و به چشم می‌آیند

زنانی چون من 

سیلی‌ها را تاب می‌آورند 

بی‌آن‌که جرات کنند عکس‌العملی نشان دهند

می‌لرزند از خشم

اما خشم‌شان را

همانند شیری در قفس

سرکوب می‌کنند 

زنانی چون من 

آزادی را 

درخواب می‌بینند


نظرات 0 + ارسال نظر
امکان ثبت نظر جدید برای این مطلب وجود ندارد.