تنهایی من

"بدهای" شعرهایت شده ام، آدم! چه کنم نام مرا هرگز کسی در "خوب ها" ننوشت ...

تنهایی من

"بدهای" شعرهایت شده ام، آدم! چه کنم نام مرا هرگز کسی در "خوب ها" ننوشت ...

آدم هایِ بی تفاوت ،‌ همیشه ، بی تفاوت نبوده اند !

روزی ، جایی ، برایِ کسی ، تمامِ احساسشان را گذاشته اند و ندیده ،

حرف هایشان را زده اند و نشنیده ،

آنقدر که به مرزِ بی حسیِ مطلق رسیده اند

جایی که حتی خودشان را یادشان نیست ،

جایی که دیگر ، حرفی برایِ گفتن ندارند !

بی توجهی ، آدم ها را بی توجه می کند ،

حتی به خودشان !

و این یعنی یک فرو پاشیِ مزمن ،

یعنی ؛ یک مرگِ تدریجی ...



هیچ‌وقت بابت عشق‌هایی که نثار دیگران کرده‌اید و بعدها به این نتیجه رسیده‌اید ذره ای برای عشق شما ارزش قائل نبوده‌اند ، افسوس نخورید ...

شما آن چیزی را که باید

به زندگی ببخشید ، بخشید

و چه چیزی زیباتر از عشق ... 

هر رنج دوست داشتن

صیقلی ست بر روح

و با هر تمرین دوست داشتن ،

روح تو زلال‌تر می‌شود ...


نه اینکه مرا نخواهد

به اندازه ی کافی نمیخواست !

آنقدر که دیگر

خجالت میکشیدم تو خطابش کنم !

با کسی باشید

که راحت باشید

که با خیال راحت خودتان باشید ...